Ken je de RattleGen nog, de kinetische generator voor op de fiets? Blog ‘t zelver Bertoaus heeft zijn concept opnieuw toegepast, deze keer als een soort remake van de klassieke knijpkat. Check hier zijn verslag van de RattleGen LED Flashlight.

“De dynamozaklamp (knijpkat) bestaat al 100 jaar. Onlangs heb ik de kern van deze zaklamp, de generator, opnieuw ontworpen. Mijn vinding maakt dat deze slechts 1 bewegend onderdeel nodig heeft en wekt daardoor in bijna ‘solid-state’ toestand elektriciteit op.

Veel batterijloze zaklampen zijn gebaseerd op een (versnellings)tandwielenconstructie en een roterende motor/generator. Daar ligt ook het grootste gebrek. Ze slijten snel en gaan vlug stuk door de grote hoeveelheid mechanische onderdelen. De schudzaklampen hebben een eenvoudige energie-opwekking, doch zijn meestal van slechte kwaliteit en het schudden is te omslachtig. Ze zijn geen echt alternatief geworden voor de dynamozaklamp.

Afgelopen maanden heb ik een ‘enhanced’ versie ontwikkeld van de RattleGen, dat in de kern bestaat uit een kinetische generator, een gelijkrichter, een condensator en 1 of meerdere LED’s. De methode van stroomopwekking via een relais en een magneet, als flux inductor, is vrij uniek. Kinetische energieopwekking kan ook eenvoudig en kleinschalig. De bouwwijze spreekt voor zich en een schema voeg ik hierbij.”

Vind je dit een gaaf project? Laat het Berto weten: klik op “like/vind ik leuk” en geef ‘m een G+je! De blog-het-zelver van het project met de meeste likes/plusjes wint €50,- Conrad-shoptegoed.

Heb jij ook een tof DIY project en wil jij hierover bloggen? Mail de redactie!

Het bericht Blog ‘t zelf: Berto’s enhanced RattleGen LED Flashlight verscheen eerst op Mancave.

We houden van retro, we houden van gamen, en we houden van do-it-yourself. Ons hart ging dan ook meteen sneller kloppen toen mancaver Ramon ons vertelde over de Uzebox, een simpele open source spelcomputer die je makkelijk zelf kan maken en waar je allerlei gave retrogames op kan spelen. In deze blogpost vertelt hij erover.

“De Uzebox is een doe-het-zelf retro spelcomputer, maar dan op 1 IC (ATmega644). Het doel is om het zo simpel mogelijk te houden qua hardware. Via de website van Uzebox kan je een starterspakket bestellen en deze vervolgens binnen een uurtje of twee zelf in elkaar zetten.

Wat kan je ermee?

Samengevat heb je met de Uzebox de volgende mogelijkheden:

• Video’s afspelen
• Echte retrospellen spelen, zoals:
  • Tetris
  • Mario
  • Arkanoid>
  • Pong
  • Donkey kong
  • Memory
• Zelf spellen ontwerpen in C
• Een emulator voor je pc, zodat je makkelijker kunt ontwikkelen en testen

Zelf games maken

Zowel de hardware als software zijn volledig open source. Zelf werk ik als beginnende game-dev en sponsor mee aan dit project. Als je een beetje verstand hebt van de C-programmeertaal kan je eenvoudig zelf spellen maken voor de console en inmiddels zijn er dan ook al meer dan 60 games verschenen. Spelen doe je met een NES- of SNES-controller en het apparaat ondersteunt SD/MMC-kaarten om spellen te laden. Voor het aansluiten op een beeldscherm of tv zijn er twee edities verkrijgbaar: de standaardversie met tulpaansluitingen en de EUzebox met scartuitgang.”

Vind je dit een gaaf project? Laat het Ramon weten: klik op “like/vind ik leuk” en geef ‘m een G+je! De blog-het-zelver van het project met de meeste likes/plusjes wint €50,- Conrad-shoptegoed.

Heb jij ook een tof DIY project en wil jij hierover bloggen? Mail de redactie!

Het bericht Uzebox: open source retro game console verscheen eerst op Mancave.

Jangeox behoort inmiddels tot de vaste Blog ’t Zelvers hier op Mancave. Dit keer wilde hij iets leuks doen met servo’s en een Wii Nunchuk-controller. Het resultaat is een pan & tilt systeem dat gebruikt kan worden om welk fototoestel of welke videocamera dan ook vlotjes te bewegen met een Wii-controller.

“Ik had wel eens vaker Youtube-filmpjes gezien van een pan & tilt systeem waarmee je een kleine camera kan bewegen. Ook het feit dat je dat met een Wii Nunchuk-controller kan besturen die aan een Arduino hangt, was niet nieuw voor me. Maar ik wou graag een universele oplossing voor alles wat op een statief past. In de praktijk wou ik zowel mijn videocamera als mijn digitale spiegelreflexcamera besturen met servo’s.

Let wel: die laatste werpt behoorlijk wat gewicht in de schaal, zeker als je weet dat zo’n toestel een arsenaal aan lenzen heeft. Een arsenaal heb ik niet in huis, maar het verschil tussen de kortste lens (voor macro-opnames) en de telelens is van dien aard dat je pan & tilt-systeem samen met je statief zou omvallen als het zwaartepunt niet verstelbaar is.

Het ontwerp

Ik kwam op de proppen met dit ontwerp en het beantwoordt aan alle behoeften: elk toestel dat op een statief past, past ook op het pan & tilt systeem. Je plaatst de constructie op je statief en bovenaan is er een glijder voorzien met een standaard schroefbevestiging waar de meeste fototoestellen en camera’s mee uitgerust zijn. Afhankelijk van het gewicht van de lens die je op je toestel plaatst, kan je het naar voor of achter verschuiven. Zo blijft het zwaartepunt netjes in het midden en zo kunnen de toch al best krachtige servo’s echt alle situaties aan.

Klik voor vergroting

Let wel, de keuze voor servo’s in de constructie beperkt de nauwkeurigheid en bijvoorbeeld een timelapsefilmpje maken met een panbeweging zit er wellicht niet in omdat je daar best een stappenmotor voor kiest. Nu was het maar om één ding te doen: is alles sterk en snel genoeg om het fototoestel met de grootste lens zo snel te laten bewegen dat het de Nunchukbeweging van je hand echt kan volgen. En ja , dat kan dus:

De servo’s op volle kracht

Meer info

Ik heb alle technische info verzameld op mijn blog, ook de Arduino sketch kan je downloaden. Ik kies er sinds een tijdje voor om dat in het Engels te documenteren. Ik wil graag vertaalwerk vermijden van de respons die ik krijg op Youtubefilmpjes. Meer info vind je op deze softwarepagina, voor info over de constructie en de elektronica kan je terecht op deze hardwarepagina.

Vind je dit een gaaf project? Laat het jangeox weten: klik op “like/vind ik leuk” en geef ‘m een G+je! De blog-het-zelver van het project met de meeste likes/plusjes wint €50,- Conrad-shoptegoed.

Heb jij ook een tof DIY project en wil jij hierover bloggen? Mail de redactie!

Het bericht DIY fotografie: Pan & Tilt met Wii Nunchuk-besturing verscheen eerst op Mancave.

Over preppers gesproken: de 81-jarige Reinder ontwikkelde een geniaal simpele diy boor van een enkele fietswielspaak. In feite zijn het drie boortjes in één. In ongeveer twintig minuten heeft hij het boortje gebogen, gehamerd en gevijld zodat dat er een mooi rond gat van 10mm. mee geboord kan worden. Het kan niet eenvoudiger. Onze vaste Blog ’t Zelfer Bertoaus vertelt erover.

“Een groter gat boren in hout gaat met stappen, vooral als je het met de hand doet. Eerst boor je een kleiner gat, dan een wat grotere en dan het formaat dat je nodig hebt. Eventueel kan je ook meer tussenstappen gebruiken. Houtbewerkers hebben een grote collectie boren, maar wat als je met niets moet beginnen? Dan is deze boor misschien een uitkomst, want die maak je van een goede kwaliteit staal die voor iedereen beschikbaar is: de spaak van een fietswiel!

Stap 1: Gereedschap en materialen

Als gereedschap heb je een hamer, een slijpsteen en/of vijl, een mes of schaar en een beitel nodig. In plaats van een slijpsteen kan je de spaak slijpen op de cementen vloer of op een steen uit de rivier. Als materiaal heb je behalve de spaak ook een strip rubber uit de binnenband van een auto nodig.

Stap 2: Prepareer de spaak

Haal een spaak uit een gebroken fietswiel en verwijder het haakje aan het uiteinde. Gebruik hiervoor iets dat op een aambeeld lijkt als ondergrond, je kan dat bijvoorbeeld met een hamer doen. Buig de spaak dubbel, dit kost enige kracht! Bind de rubberen strip om de lus en buig beide uiteinden naar buiten.

Stap 3: Buigen

Nu moet je de twee uiteinden drie keer samenbuigen. Hiervoor steek je een lange spijker door de schroef. Je neemt beide uiteinden in één hand en de spijker in je andere, en begint te draaien. Als dit klaar is kan je de rubberen strip weer verwijderen.

Stap 4: Hameren

De drie afzonderlijke boren moeten plat en rechthoekig worden, zodat we in de volgende stap scherpe hoeken eraan kunnen vijlen. Hiervoor bewerk je het staal met een hamer.

Stap 5: Scherp maken

Zoals gezegd ga je nu met een vijl zorgen dat de boor scherp wordt, zoals een fabrieksboor dat ook is. Op de foto’s hieronder zie je dat nauwkeuriger.

Stap 6: Afronding

Om het midden van de boor kan je een stukje rubber plaatsen om de grip te vergroten. Dat maakt het comfortabeler om de boor vast te houden. Nu is hij klaar voor gebruik! Je kan nu in drie stappen grotere gaten boren in je hout, waarbij je het formaat van de derde boor precies aan je gewenste formaat kan aanpassen door de lus groter of kleiner te maken. Meer informatie over het gebruik en het maakproces? Bekijk hieronder het filmpje.

De conclusie: mensen kunnen in een half uur een boor maken om zacht hout mee te bewerken. Voor veel mensen in ontwikkelingslanden, waar goed gereedschap niet voor het oprapen ligt, kan deze diy boor een godsgeschenk zijn!”

Het bericht DIY gereedschap: maak een boor van een fietsspaak verscheen eerst op Mancave.

Soms experimenteer je met hardware, gewoon omdat het leuk is om er ervaring mee op te doen. En waarschijnlijk komt die kennis in de toekomst vast nog eens van pas. Zo kocht mancaver Felix onlangs een color LCD shield, waarvoor hij al snel een leuke toepassing vond: het genereren van willekeurige, Mondriaan-achtige kleurvlakken.

“Het LCD shield dat ik gebruik dateert uit 2009 en bevat een Nokia 6100-like LCD scherm van 128×128 pixels met een pixelresolutie van 12 bits (4R+4G+4B). Na wat uurtjes gepuzzel met de software had ik de eerste demo werkend, een analoge klok. Geinspireerd door een uitzending van Pauw en Witteman over het project Elegante Algoritmes, besloot ik een poging te doen om een softwarealgoritme te ontwikkelen dat automatisch een Mondriaan-achtig plaatje genereert. De Victory Boogie Woogie  uit 1944 zit er niet in -daarvoor zijn de afmetingen van het LCD-scherm te klein- maar een wat eenvoudigere variant leek me wel een poging waard. Het is mij gebleken dat je met een verbluffend eenvoudig algoritme al hele leuke resultaten kunt bereiken.

Matrix

Als basis voor het algoritme dient een ‘canvas’-matrix waarop de software het schilderij kan gaan tekenen. Deze canvas-matrix is tweedimensionaal (rij, kolom) en bestaat uit pixelsegmenten waarbij 1 pixel-segment overeen komt met exact 8×8 beeldpixels. Uitgaande van een LCD-beeldscherm van  128×128 beeldpixels bevat de canvas-matrix dus 16×16 pixelsegmenten. ‘Tekenen op het canvas’ betekent dat de software  automatisch ogenschijnlijk willekeurige rechthoeken van verschillende afmetingen op het canvas plaatst, variërend van 1×1 pixelsegment tot 3×4 pixelsegmenten, net zolang tot het hele canvas volledig met rechthoeken gevuld is. Elke rechthoek is omrand met een zwarte lijn en wordt door de software random voorzien van een fill-color. In lijn met de Mondriaan-stijl bestaat het kleurenpalet uit blauw, geel, rood, zwart of (meestal) wit.

Algoritme

Het algoritme bestaat in feite uit 2 delen:

• Het eerste deel zoekt naar de eerstvolgende vrije plek op het canvas. Het zoeken naar een lege plek in de matrix loopt van linksboven naar rechtsonder. Het algoritme is klaar zodra alle pixel-elementen in de matrix gevuld zijn.
• Het tweede deel van het algoritme probeert op de vrije plek een rechthoek met random afmetingen te passen, waarbij natuurlijk geen overlap mag ontstaan met eerder geplaatste, naburige rechthoeken. Indien de te plaatsen rechthoek niet blijkt te passen wordt opnieuw een rechthoek -nu met andere afmetingen- gekozen en wordt geprobeerd deze nieuwe rechthoek alsnog te plaatsen. Dit laatste proces wordt net zo lang herhaald tot dat het gelukt is om een rechthoek in te passen.

Natuurlijk kost het nog enige tuning om het Mondriaangevoel op te wekken. Zo kun je spelen met de maximaal toegestane afmetingen van de rechthoeken en met de mate waarin kleuren in het kleurenpalet afgewisseld worden. Daarom zijn in de voorbeeldcode drie varianten geimplementeerd, waarbij iedere drukschakelaar is gekoppeld aan 1 van die varianten. Zie de video hieronder.

De voorbeeldcode biedt mijns inziens een aardig schot in de richting, maar smaken verschillen en het staat eenieder vrij om nieuwe puntjes op de i te plaatsen. Veel succes met zelf experimenteren en optimaliseren.”

Kijk voor meer toffe Arduinoprojecten op Felix’ eigen blog.

Het bericht Het Mondriaangenerator- experiment verscheen eerst op Mancave.

Mancaver Theo zat met een old school probleem: enkele jaren geleden kocht hij in het Schwarzwald een koekoeksklok met een eendaags uurwerk. Dat betekent dus dat je het ding elke dag moet opwinden en dat werd nogal eens vergeten. Daarom maakte hij een opwindautomaat. Het doel: de gewichten vanzelf laten optrekken -zonder een modificatie aan de klok- en het liefst zo min mogelijk zichtbaar.

“Voor de hand lag het opwinden van de gewichten met nylondraad, door middel van een spoeltje op de as van een elektromotor.  Een tweevoudig systeem dus: een motor voor het uurwerk en een motor voor de koekoek. Gekozen is voor motoren met vertraging, zodat de trekkracht voldoende is en de gewichten niet bij het opwinden gelanceerd worden. Het starten en stoppen van het optrekken gebeurt door microswitches.

Een belangrijk probleem moest worden opgelost. Na het optrekken blokkeerden de vertragingskasten van de motoren het vieren van de nylon optrekdraden. Dat betekende dus dat het uurwerk- en koekoekmechanisme stopten! Er moest een koppelmechanisme tussen het spoeltje en de motor-as bedacht worden.

Koppeling

Wanneer de motoren draaien, moeten de spoelen aangedreven worden en wanneer de motoren stilstaan, moeten de spoelen vrij draaien op de motor-as zodat de klokgewichten hun normale werk kunnen doen. Op de motor-as breng je een ring aan, dat kan bijvoorbeeld een moer zijn, uitgeboord met dezelfde diameter als de motor-as. Deze moet gefixeerd worden met de as. Dit kan door moer en as te doorboren met een klein boortje en er een spijkertje in te steken/lijmen. Lijm tegen deze moer een rond plaatje van bijv. aluminium of dun triplex (1 mm), met een diameter van circa 20 mm.

Nu de koppelingsplaten. Hiervoor heb ik 2 stalen borgringen genomen met over de hele omtrek ribbels. Wanneer je deze ringen op elkaar legt, zie je dat ze perfect in elkaar grijpen, dus koppelen! Lijm één van deze ringen nu op het ronde plaatje op de motor-as. Gebruik voor de verlijmingen een goede tweecomponenten-constructielijm. Smeer de opgeruwde flens in en leg de ontvette borgring goed concentrisch in de lijm. Geen lijm aan de voorkant!

Nu de constructie van de spoel. Zoek een aluminium buisje dat over de motor-as kan draaien. Steek het buisje op de motor-as tegen de koppelschijf. Zaag het buisje op maat, zodanig dat het ca. 10-12 mm langer is dan het uiteinde van de motor-as. Maak een spoeltje door 2 plaatjes uit 4 mm triplex te zagen met een diameter van ca. 15 mm. Boor eerst de gaten gelijk aan de  buisdiameter in een stuk triplex en zaag daarna de buitenmaat van de spoelflanken. Het hout breekt dan minder/niet uit. Ruw het aluminium buisje op en verlijm de flanken met tweecomponentenlijm op de buis: eentje op het einde en de andere 3 mm ervandaan. Het aanschuiven van beide flanken met tussenafstand kan eenvoudig met een rondje geïsoleerd zwart installatiedraad van 1,5 vierkante millimeter. Vóór het uitharden wel verwijderen! Na het uitharden lijm je het buisje.

Tijdens het draaien tussen de beide flanken vijl je met een platte vijl een v-vormige groef uit. Breng nu  de tweede borgring aan op de flank van de spoel aan het uiteinde van het buisje. Druk het buisje  op de motor-as, zodanig dat beide borgringen in elkaar vallen. Laat het  geheel uitharden. Dicht vervolgens het andere einde van het spoelbuisje af met een plaatje blik/aluminium en lijm.

Drukgroep

Verzamel wat ballpointveertjes, liefst slappe met een diameter die net in de buis kunnen. Knip het begin eraf en daarna een stuk dat je in de buis schuift. Schuif de buis op de motor-as en de beide borg(koppelings)platen moeten 3 mm uit elkaar blijven. Bij het aandrukken grijpen de borgplaten in elkaar en bij loslaten veren ze weer uit elkaar. Let op: de veerdruk moet niet te groot zijn, anders moet je een andere veer zoeken (tip: vooraf uittrekken of indrukken wil ook helpen).

De volledige constructie. Bekijk hem hier als Pdf-bestand.

Het koppelen gebeurt elektrisch. Daartoe demonteerde ik een autorelais zodanig dat het spoeltje met anker overbleef. Dwars onder het spoeltje, met anker naar boven wijzend, lijmde ik een plaatje aluminium op het spoelijzer voor bevestiging. Stel deze koppelspoel onder de spoelbuis op de motor en bepaal hoeveel mm het anker verlengd moet worden om over het einde van de spoelbuis te vallen. Zaag de vereiste strip uit een ijzeren hoekijzer en pas de strip met dezelfde breedte als het anker op het anker. Let wel: strip uit ijzer versterkt de aantrekkingskracht van het anker!  Schuur het anker en de strip op en vertin deze delen met een soldeerbout. Leg ze daarna op elkaar, zodanig dat het uiteinde van de strip tegen het scharnierpunt van het anker ligt en evenwijdig met het anker. Houd de bout op de strip en soldeer beide delen.

Het bericht Opwindautomaat voor koekoeksklok verscheen eerst op Mancave.

Ooit van een Magic Mirror gehoort? Dat is een interactieve spiegel waar bijvoorbeeld verlichte tekst op te zien is of die zelfs kan reageren op de persoon die er voor staat. Klinkt gaaf, toch? Dat vond mancaver MichMich ook, dus is hij begonnen met het ontwerpen en bouwen van zijn eigen versie. Hij blogt regelmatig updates van zijn bouwverslag, zodat jij ‘live’ mee kan kijken.

Update 04-04-2014: Het tweede deel van dit bouwverslag, over het zoeken naar de juiste monitor, is nu te lezen!

“Soms heb je van die momenten dat je als man tijdens het winkelen achter je vriendin aan sjokt. Afgelopen januari was voor mij zo’n moment. Terwijl ik in gedachten verzonken door het warenhuis slenterde viel mijn oog op een spiegel met verlichte tekst. Het gevolg: een eurekamoment! De start van een nieuw hobbyproject: The Magic Mirror.

Dit zou ook leuk zijn, maar het was niet helemaal wat Michael met zijn Magic Mirror bedoelde…

Eenmaal thuisgekomen begon de inventarisatie: wat is er nodig?

• Een spiegel
• Een monitor
• Een Raspberry Pi
• Wat kabels
• Hout
• Verf
• Flink wat vrije tijd

Licht doorlaten

Een standaard spiegel laat geen licht van de monitor door, en ging dus niet werken. Ik stond voor mijn eerste uitdaging… Op mijn blog kan je lezen hoe ik dit probleem heb opgelost.

De monitor

Na het zoeken naar de juist spiegel was het moment aangebroken om een geschikte monitor te zoeken. Een 24″-beeldscherm bleek voor dit project het ideale formaat. Een lange speurtocht naar het juiste model volgde, waarbij ik stad en land ben afgereisd om in diverse electronicazaken de showmodellen aan een hevige inspectie te onderwerpen. Veel modellen vielen meteen al af omdat de stroom- en videoaansluitingen aan de achterkant zaten. Ik had aansluitingen aan de zijkant nodig.

Ik ontdekte uiteindelijk dat de monitoren van Iiyama aan mijn eisen voldoen, dus bestelde ik de E2481HS-B1. Om ervoor te zorgen dat de monitor straks ’luchtdicht’ tegen de spiegel aan zit, heb ik de casing verwijderd. Een beetje zenuwslopend om een gloednieuwe monitor open te schroeven, maar hey: living on the edge… Ik ontdekte wel meteen een mooi voordeel aan dit model: de display controller laat genoeg ruimte over voor de rest van de onderdelen die nodig zijn om de spiegel tot leven te laten komen.

Meer info over mijn zoektocht naar je juiste monitor lees je op mijn blog. Binnenkort kom je te weten hoe ik de nieuwe ombouw maak en neem ik je mee in de installatie van de hard- en software.”

Deel 1 en 2 van het bouwverslag zijn nu te lezen op de website van Michael. De komende tijd zal hij ons en jullie op de hoogte houden van de vorderingen met dit project!

Het bericht MichMich’s magic mirror – volg het bouwverslag [UPDATE] verscheen eerst op Mancave.

We bieden jou als elektronicafan graag zo veel mogelijk inspiratie voor je hobby. Daarom bloggen we dagelijks how-to’s, tweaks, hacks en fails uit de wereld van elektronica en techniek. Maar de gaafste projecten komen van jullie zelf! Heb jij de laatste maanden geblogd op Mancave? Kijk snel of je met je project Conrad-shoptegoed gewonnen hebt!

Hoofdfoto: post-apocalyptic research institute

Inmiddels hebben we meer dan 100 Blog ‘t Zelf-posts van jullie binnengekregen, van zelfgebouwde graafmachines tot retro game consoles en alles daartussen. Daar staat natuurlijk wat tegenover: je krijgt niet alleen waardevolle feedback van mede-mancavers, je maakt ook kans op €50,- shoptegoed bij Conrad.nl. Ook de afgelopen maanden zijn er weer vele awesome projecten voorbij gekomen. Welke van de volgende Blog ‘t Zelf-projecten is door jullie het best beoordeeld? Dat zie je onderaan dit artikel.

• De ‘Useless box’ van Jangeox
• Redsteal’s ‘High Power kratradio’
• Paultje’s elektromotor-upgrade ‘Magic Ball’
• ‘How-to voor dummies: van 1 naar 2 beeldschermen’ door TSchepers
• Jona’s ‘DIY spit’ (kan een heel schaap roosteren)
• De ‘Arcade Racekast’ van JDZ
• ErikR’s ‘Kroonluchterlift’
• De ‘Lightbox 360′ van Jangeox
• JDZ’s ‘DIY TV-kast’ met plek voor 9 game consoles
• Nog een how-to voor dummies door TSchepers: ‘Facebook video’s download’
• THom’s ‘DIY kofferradio’
• Ruurd’s ‘DIY iPhone dockingstation’
• ‘Fallout Vegas Mod’ door SIG442
• De speakerstandaard van Edme
• John’s Blokhut-mancave
• ‘Roestoratie van een klassieker: VW T2 busje’ door BastianB
• Jangeox’s ‘Arduino MP3-box als geocache’

Zit jouw ingestuurde project hier niet tussen? Dan maak je nog steeds kans! Binnenkort kiezen we (of eigenlijk: jullie, beste mancavers) een winnaar uit de Blog ‘t Zelf-posts vanaf januari. Verzamel zo veel mogelijk Facebook-likes en Google-plusjes voor je artikel, de best beoordeelde BtZ-post wint.

…en het shoptegoed gaat naar:

BastianB! Zijn roestoratie van een klassiek Volkswagen T2-busje kreeg van jullie de meeste duimpjes en plusjes. Gefeliciteerd Bastian, de redactie neemt contact met je op.

Het bericht Welke mancaver wint 50 euro elektronica-shoptegoed? verscheen eerst op Mancave.

Mancavers houden niet van weggooien. Die stukkende wekkerradio, die afgeragde pc en die oude Nintendo (nee, zeker die niet) mogen ab-so-luut niet weg. Wat dachten ze? Dat dat waardeloze spullen waren geworden? De echte mancaver, zoals jij, weet wel beter. De onderdelen kun je gebruiken voor je volgende grote project. Of anders de behuizing wel.

We hebben hier op Mancave al heel wat voorbeelden voorbij zien komen. Zoals de VoIP-telefoon met draaischijf, die goeie ouwe NES die een nieuw leven krijgt als dvd-speler en een gehackte magnetron die reageert op stemcommando’s en aan de hand van een streepjescode kan zien hoelang de kipfilets moeten ontdooien.

Oud wordt nieuw

Niks weggooien dus. Zeker oude pc’s niet. Daarmee kun je véél. Vandaag geven we je een simpel voorbeeld. We maken een gereedschapskist van een oude pc. Het leuke is dat je zo een oud stuk elektronica gebruikt om daarmee weer nieuwe projecten te bouwen. Bovendien kun je alle elektronica eruit slopen en die weer in je rommelkast opbergen voor later.

Een oude pc lijkt ervoor gemaakt

Een pc-kast is bijzonder nuttig vanwege de compacte bouw en de handige opbergmogelijkheden die hij van nature al heeft. Heeft de kast nog een oude diskdrive? Grote kans dat er al een slede in zit waar je vrij gemakkelijk een laatje voor onderdelen van maakt. Wanneer je de voeding verwijdert, hou je een mooie ruimte over waar je precies een plastic doosje in kunt zetten. Even naar de Hema of de Blokker om wat handige bakjes en doosjes te scoren en je kunt aan de slag!

Ook die haakjes aan de binnenkant kun je natuurlijk prima gebruiken om er iets aan op te hangen. Maak er een slotje aan en zorg voor een schouderband, dan neem je je pc-toolbox overal mee naartoe. Inderdaad, vrij low-tech allemaal, maar besteed je er even wat tijd aan, dan heb je straks wel een mooie, persoonlijke kist waar je al je gereedschap in kwijt kunt.

Jouw unieke toolbox

Zie die foto’s voor inspiratie voor de inrichting van je eigen pc-toolbox. Natuurlijk is elke pc-behuizing weer anders en dus wordt elke gereedschapskist uniek. Hoe zou je die van jou inrichten? Zijn hier toevallig als handige jongens (of meisjes) die zelf hun gereedschapskist van een pc of iets anders hebben gebouwd? Laat het ons weten!

Foto’s: michaelgohjs

Het bericht Pc stuk? Bouw hem om tot gereedschapskist verscheen eerst op Mancave.

Met zo’n kop weet je dat deze blogpost gelezen wordt door: A. Arduino-fans, B. Liefhebbers van binaire code en C. Minecrafters. Maar wacht! Ook als je geen ABC’tje bent is dit iets voor jou! Omdat je van 3D printen houdt. Of gewoon, omdat je een nerd bent in het algemeen (you know who you are). Gewoon doorlezen dus!

Deze klok geeft de tijd in binaire code, wordt aangestuurd door Arduino en heeft een prachtig design: een 3D print van een Minecraft ontwerp. Kijk dan hoe strak:

Minecraft tijdsaanduiding met LED’s in binaire code

Het idee van een binaire klok komt van Daniel Andrade, die ook de code omzette naar LED’s. Eerst even een kort lesje in binaire code. Met deze code vertaal je decimale getallen (1, 6 of 7 bijvoorbeeld) naar eentjes en nulletjes. Elk getal krijgt een unieke 4-bits notatie. Zoals:

1 = 0001

6 = 0110

7 = 0111

Dus wil je 167 in binaire code schrijven, dan staat er: 0001 0110 0111. Op basis van dit gegeven, bedacht Andrade het volgende LED-schema om de tijd weer te geven:

De lichtgroene stippen zijn de LED’s die branden. Het uur is dus: 21. En de minuten: 37, waarbij de 3 is opgebouwd uit 2 + 1 en de 7 uit 4 + 2 + 1. Met zo’n mooi systeem weet je wel hoe laat het is; dit moet jij ook bouwen! En dat is niet al te ingewikkeld als je al wat van Arduino weet en de do’s en dont’s voor het aansluiten van een circuit. In dit geval: volg de duidelijke handleiding die je hieronder kunt downloaden, samen met alle andere bestanden die je nodig hebt. Zoals het printbestand voor de behuizing – met dank aan de mogelijkheden van Mineways.

Boodschappenlijst

Wat je kunt kopen/huren/nog hebt liggen:

• Een Arduino board
• 4 x 4 LED Matrix
• 2 knoppen (optioneel om de klok in te stellen)
• Toegang tot een 3D printer (zoals hier is gebruikt: een Zprinter 650 met een blokformaat van 125 mm^3, zodat de randen van elk blok 5 mm zijn)

En wat je kunt downloaden:

• Arduino code (je hebt de time.h library nodig)
• Beschrijving van het circuit
• Het 3D printbestand
• De licentie voor alles

Je bent er al bijna

Het printen is het halve werk bij dit project. Heb je de behuizing eenmaal voor je neus staan, dan doe je als volgt: sluit de 4 x 4 LED matrix op de Arduino aan en plaats de matrix in de behuizing. Sluit je knoppen aan om de tijd in te stellen en klaar ben je! Een mooi voorbeeld van hoe je met techniek en fantasie alles kunt creëren.

Het bericht 3D-geprinte binaire Minecraftklok op Arduino (!) verscheen eerst op Mancave.

Mijn naam is Rick van Riel en ik ben 19 jaar. Al eerder schreef ik voor Mancave een blog over mijn Efteling-attracties in miniatuur waarop ik toen vele leuke reacties heb mogen ontvangen! Echter is dit al weer even geleden, dus het leek mij hoog tijd voor een flinke update.

Fata Morgana in miniatuur

In mijn vorige blogpost schreef ik al uitgebreid over mijn Fata Morgana miniatuur project. Op mijn 14e ontstond het onschuldige idee een model te bouwen van de welbekende attractie uit de Efteling, toen nog nietsvermoedend dat ik hier uiteindelijk vier jaar aan zou werken! Het idee groeide uit tot een volledig werkende maquette van de attractie, inclusief de vele bewegende decors met alle figuratie. De complete ontwikkeling en het resultaat van dit bijzondere project heb ik samengevat in de onderstaande video-compilatie.

WitchWorld

Afgelopen schooljaar heb ik stage gelopen bij WitchWorld, een organisatie die zich bezighoudt met de ontwikkeling van haar eigen themapark. Op hun uitnodiging heb ik mijn Fata Morgana maquette een jaar lang geëxposeerd op hun kantoor aan de Rabotoren in Almere. Ter inspiratie voor alle stagiaires en voor een groep studenten die als examenopdracht de vele schitterende figuraties voor de decors vervaardigd hebben!

Daarnaast heb ik mij beziggehouden met het uitwerken van verschillende concept-ontwerpen voor één van hun attracties en het maken van een opzetje voor een mechanische spin.

Meer attracties in miniatuur bij de Mini-Efteling

Naast mijn Fata Morgana project heb ik de afgelopen jaren ook verschillende dingen gebouwd in samenwerking met de Mini-Efteling Nieuwkuijk. De Mini-Efteling is een groep jongeren die hun eigen “mini attractieparkje” runt en iedere zaterdag rondleidingen verzorgd voor kinderfeestjes. Voor hun nieuwe Sprookjestuin heb ik o.a. de Dansende Schoentjes gebouwd, meegewerkt aan de techniek voor hun versie van Langnek en ik heb een viertal mechanische trollen gebouwd waarover meer te zien is in onderstaande video’s en foto’s.

Afgelopen zomer werd de Mini-Efteling Sprookjestuin feestelijk geopend door niemand minder dan Henny Huisman!

Plannen voor nieuwe projecten heb ik op dit moment nog niet, wel zou het mij erg leuk lijken om in de toekomst zelf eens iets te ontwerpen en dit vervolgens te realiseren. De combinatie tussen techniek en creativiteit is iets wat mij heel erg aanspreekt. Ik hoop hier dan ook ooit mijn werk van te kunnen maken!

Meer over mijn werkstukken is te zien op mijn Youtube-kanaal en mijn Facebookpagina. En heb je opmerkingen, vragen of tips, laat dan gerust een reactie achter.

Het bericht Attracties in miniatuur: Efteling, WitchWorld en meer verscheen eerst op Mancave.

Waarom zou je elektronica uit de verpakking halen en gaan gebruiken? Een beetje mancaver kijkt meteen hoe iets aangepast kan worden aan zijn wensen of hoe het zelfs verbeterd kan worden. Tweaken en hacken zit in ons DNA. Zo ontvingen we van Rob het volgende project om van een echo-generator een nagalm-generator te maken.

Rob kocht bij de vrienden van Conrad het Velleman digitale echo-generator MK182 bouwpakket en zag meteen… “Met een beetje studie van het datasheet van de HT8972 in Velleman digitale echo-generator MK182 bouwpakket kan er ook een nagalm-generator mee gemaakt worden. En een paar verbeteringen… Oh en van RV2 & 3 heb ik potmeters gemaakt.”

Bouwschema van de nagalm-generator

Rob’s bouwschema van nagalm-generator

Heb jij ook een product van Conrad (of een andere elektronica-leverancier) getweakt of verbeterd? Laat het ons weten en maak er een blogpost van. Je maakt dan ook nog eens kans om €50 shoptegoed bij Conrad te winnen.

Het bericht Van digitale echo-generator naar nagalm-generator verscheen eerst op Mancave.

Het vakantieseizoen komt er weer aan! Er zijn talloze bestemmingen en manieren van reizen, maar vaak zitten er de nodige kosten aan verbonden. Gelukkig kunnen creatieve mancavers wel wat verzinnen om kosten te besparen en natuurlijk omdat het leuk is zelf iets te maken. Zo maakt mancaver Bertoaus, bekend van de Enhanced RattleGen LED Flashlight en de Fietsspaak boor, deze multifunctionele kamperkist.

Met de camperkist kan je binnen 1 minuut je mini MPV omtoveren in een mini-camper. Binnen 10 minuten kan je al de weg op met alles bij je voor een aangenaam weekendje camping of festival.

De kist bevat alle benodigdheden om te kamperen. Overal waar je wagen is heb je ook een potentiële overnachtingsmogelijkheid. Zij het in de stad of ergens in het wild, je kan er onopvallend verblijven.

De camperkist bevat de volgende inhoud:

• Uittrekbare lade met 2 pits gastoestel, gasfles en ruimte voor pannen en voedsel.
• Jerrycans met kraan, afwasbakje’s en ruimte voor bestek en borden.
• Een zelfgemaakt 12V thermo-elektrisch ijskastje met deur.
• De deksel van de kist is tevens een tafel.
• Een 12V stroomverdeler kastje met USB.
• Bergruimte voor 2 vouwstoelen en een vouwtafel.
• Bergruimte voor verbanddoos, trekkabel, gevarendriehoek, etc.
• Een vouwbed bodem 112cm breed en 190cm lang
• De camperkist is 112cm breed, 70cm diep en 40cm hoog (met bedbodem 45cm)

Het bouwplan: stap 1

Meet nauwkeurig de afmetingen van de kofferbak van de auto op. Maak de kist als een ‘flightcase’ constructie. Gebruik bijvoorbeeld lichtgewicht berken multiplex board en aluminium hoekprofiel balken. Gebruik popnagels om de constructie in elkaar te zetten.

Stap 2

Aluminium op maat maken is precisiewerk, meet nauwkeurig en gebruik goed gereedschap. Boor de gaten in het aluminium eerst voor, voordat je in het hout gaat boren.

Stap 3

De zijkanten van de keukenla zijn van 10mm dik multiplex. Maak de breedte van de lade volgens de breedte van het fornuis. Gebruik constructie lijm met schroeven voor sterke verbindingen. Houdt wat ruimte boven de het fornuis voor een steunbalk. Controleer de drukregelaar en de flexibele gasslang voor het installeren van het fornuis.

Stap 4

Bepaal zelf wat je belangrijk vindt voor jou camperkist. Schaf de onderdelen aan voordat je de ontwerptekening van de indeling van de kist maakt.

Stap 5

Bouw een koel unit in met een isolerende wand en deur, als kleine koelkast voor koud bier.

Stap 6

Maak aan de bovenzijde van de kist een uitklapbare bedbodem van drie planken die met scharnieren uitgeklapt kan worden.

Stap 7

Plaats een luchtafvoerkoepel op het dak van de auto. Monteer een elektrische ventilator op de koepel om meer frisse lucht  te laten circuleren. Nu alleen nog gordijnen er in en je auto is een ideale kampeergelegenheid.

Het bericht Berto’s Camperbox maakt van je auto een mini-camper verscheen eerst op Mancave.

Aan al die mooie creaties met bierkratten die we hier voorbij zien komen, kunnen we wel zien wat de inspiratiebron van veel mancavers is. Pils! Zo heeft TimV, na het soldaat maken van een krat Grolsch, deze fraaie en krachtige kratradio gemaakt. Er zijn al een paar voorgangers op Mancave, maar iedereen doet het op zijn eigen manier, dus blijf ze vooral insturen!

Vorige maand heb ik deze kratradio gemaakt, met 2 Pioneer speakers van 200 watt met blauwe LED verlichting die op de bastonen meeknipperen. Aangesloten op een krachtige autoradio met USB-, SD-, CD- en auxaansluiting. Met de auto-accu van 60Ah kan er zeker 50 uur muziek afgespeeld worden.

Het was oorspronkelijk een Grolsch kratje maar die heb ik zwart gespoten. Met een chromen traanplaat als deksel heb ik het geheel in stijl afgewerkt. Ik heb rubberen pootjes gemonteerd om te voorkomen dat er bijgeluiden ontstaan door het trillen en de krat geïsoleerd met staalwol, om een optimaal geluid te produceren.

Hebben jullie, bierdrinkende mancavers, nog meer creatieve bouwsels gemaakt met de kratten of andere materialen? Wij zien ze graag tegemoet!

Vind je dit een gaaf project? Laat het TimV weten; klik op “like/vind ik leuk” en geef ‘m een G+je! De blog-het-zelver van het project met de meeste likes/plusjes wint €50,- Conrad-shoptegoed.

Het bericht Blog ‘t Zelf: Tim’s Krachtige Kratradio speelt 50 uur muziek verscheen eerst op Mancave.

Een team van 17 studenten van de Technische Universiteit Delft heeft een door menskracht aangedreven onderzeeër ontwikkeld. Ze gaan hiermee racen in de European International Submarine Races (7-11 juli 2014). Duik met het team mee in het ontwerp- en bouwproces.

De WASUB4 is een mensaangedreven onderzeeër. In de sub, die wegens wedstrijdeisen gevuld is met water, ligt de bestuurder op zijn buik. Via een zuurstoffles wordt hij voorzien van lucht. Van 7 tot 11 juli zullen we met deze onderzeeër gaan racen op de European International Submarine Races in het Engelse Gosport. Hierbij moeten we een sprint, grote U-bocht een slalom afleggen.

Aandrijving: fietsbeweging

Bij het ontwerpen hebben we verschillende keuzes moeten maken. Voor de aandrijving is er gekozen voor een fietsbeweging. Deze manier is erg efficiënt: benen kunnen veel kracht leveren en het neemt relatief weinig plaats in. Hierdoor kon de boot ook kleiner gemaakt worden, wat goed is voor de weerstand. Via de pedalen wordt vervolgens het voorste tandwielstelsel aangedreven. Via dit haakse tandwielstelsels wordt via een as met cardanas de aandrijving overgebracht naar het achterste tandwielstelsel. Dit achterste stelsel bestaat uit een dubbel planetenstelsel.

Voor de romp is er vooral gekeken naar een zo klein mogelijke weerstand, echter moet alles nog wel in de sub passen. De romp is om alles wat we erin wilden heen getekend, dit leverde een zo klein mogelijk nat en frontaal oppervlakte. Ook is er gekeken naar het zo lang mogelijk laminair houden van stromingen aan de romp.

Besturing: joysticks

Voor de besturing is er gekozen voor elektrische besturing via duimjoysticks. Via waterdichte kabels worden de signalen doorgestuurd naar de arduino, dan naar de servomotoren die de vinnen vervolgens laten bewegen. Voor al deze elektrische onderdelen (met dank aan Conrad) hebben we waterdichte kastjes moeten maken. Vanwege de bochten in het parcours is er gekozen om extra vleugels op de sub te plaatsen, deze bevorderen de wendbaarheid.

Bij het ontwerp hebben we ook rekening moeten houden met veiligheidseisen. Er is een noodboei ontworpen die werkt via een elektromagneet, deze is aangesloten op de dodemansknop. Deze knop kan de bestuurder loslaten als er iets mis is, zodat er hulp komt.

Productie

De productie begon met de productie van de mal van de romp door MARIN. Hierna kon de romp gelamineerd worden. De romp is gemaakt van glasvezel met schuim ertussen. De canopy is gemaakt van 6mm dik PETG.

De productie van de aandrijving is vooral extern gebeurd. De schroeven, tandwielen en cardanas zijn geCNCfreesd door Sanders en Morskate. De hub is gemaakt van ABS.

Voor de besturing bestond de productie voornamelijk uit het zelf frezen van waterdichte kastjes. De mallen voor vinnen en vleugels hebben we geCNCfreest. De vinnen en vleugels zijn gegoten uit een mengel van Poly Urethaan en katoenvlokken.

Uiteindelijk moet het totaalplaatje er natuurlijk ook mooi uitzien, daarom hebben we de sub laten wrappen bij Omnimark.

Testen 

Na de productie zijn we begonnen met testen. De eerste test die we uitgevoerd hebben is de buoyancy-test. Deze test werd gedaan om de sub neutraal drijvend te maken. Hierna was de planning om testen uit te voeren waarbij rechtdoor gevaren werd, waarbij de focus zou liggen op de aandrijving en bochten op verschillende snelheden met focus op besturing. Echter hebben we deze tests nog niet kunnen uitvoeren door problemen met de waterdichte kastjes. We hopen dat we dit voor de race nog opgelost krijgen.

Wil jij weten hoe dit afloopt? Volg ons project:

wasub.nl

Facebook

Twitter

(tekst en foto’s: Sanne Aelfers, Laura Peeperkorn)

Het bericht Fietsen onder water: WASUB4, onderzeeboot op menskracht verscheen eerst op Mancave.

Joep Rijk hobbyt als piloot op zolder. Achter de pc? Not quite. Op zijn zolder staat de echte cockpit van een Cessna, uitgerust met een systeem waar je stil van wordt. En daarnaast heeft hij de complete cockpit van een Boeing 737 nagebouwd. Joep maakt hier de nodige vlieguren en dat gaat erg realistisch. Ter illustratie: na zijn eerste echte vliegles zei de instructeur verbaasd: ‘Maar jij kunt toch al vliegen!’

De set-up van Joep classificeert niet meer als ‘uit de hand gelopen hobby’. Dit is een professioneel systeem, waarin elk knopje, elk klokje en elk lampje een echte functie heeft. Geïntrigeerd door berichten over het extreme realisme van Flight Simulator, ging Joep het spelletje ook eens spelen. Vliegen had zijn interesse al van jongs af aan, maar een brevet halen leek te duur. De realiteit van het spel maakte hem meteen razend enthousiast. En dat ondanks de beperkingen van het klikken met een muis.

Joep: ‘Ik wilde vliegen, ik wilde dat het zo realistisch mogelijk zou voelen en ik wilde niet wachten op goed weer, daglicht, of andere voorwaarden waar ik in een echte kist aan zou moeten voldoen. Dit benadert de werkelijkheid op een haar na, dankzij allerlei tweaks en add-ons.’

De beste simulator

Zoals in elke rechtgeaarde community, zijn de meningen onder virtual aviation liefhebbers verdeeld. De één zweert bij de Microsoft Flight Simulator software, de ander vindt Prepar3d van Lockheed Martin veel beter. Toen Joep begon was er nog geen keuze en was Microsoft the way to go. Als rechtgeaarde Apple man moest hij even slikken bij het accepteren van de Windows software, maar hij had er de eerste twee jaar veel plezier van: ‘Microsoft had een prachtig realistische buitenwereld gecreëerd en dat staat bij mij op nummer één. Alleen werd het platform niet meer doorontwikkeld.

Toen kwam het nieuws dat Lockheed Martin de simulator Prepar3d ging lanceren, een professionele simulator voor vliegscholen, waar ik de licentie voor heb aangeschaft. Out of the box is het eigenlijk niet veel meer dan een kaal platform, en dan begint het spel om de wereld mooier te maken met add-ons. Denk aan weather software, scenery software, aircraft software etc. En intussen zijn de meeste add-ons van Microsoft –waar ze nog wel in ontwikkelen – ook geschikt voor Prepar3d, dus dit is het beste van twee werelden. Ook de X-plane simulator die geschikt is voor Windows en Apple wordt steeds beter, dus ik ga vast nog wel eens overstappen.’

De buttkicker doet wat ie belooft

‘Als je via Ivao.aero (de luchtverkeersleiding voor virtual aviation) een vlucht wilt maken, dan moet je net als een real life piloot je vliegroute aanmelden bij de luchtverkeersleiding. Zij geven je een baan om op te stijgen en een route via bepaalde knooppunten. Je vliegt altijd in de echte weersomstandigheden van het moment, zodat een vlucht nooit twee keer exact hetzelfde is. In die context zou het me storen als het vliegen zelf op naspelen lijkt. Ik wil de beste beleving met een volledige FMC, autopiloot, overhead systeem en de pedestal (radio) voor het contact met air traffic control. Ik wil dat elk klokje daadwerkelijk tikt en dat elk knopje een echte functie heeft. Daarom investeer ik in goede software, plug-ins, tweaks, hardware en installeer ik zelfs de kleinste verbeteringen aan de beleving, zoals de buttkicker. Die geeft een prima opdonder als je landing veel te hard gaat. ’

Cessnaatje zagen

Waar haal je de cockpit van een Cessna vandaan? En hoe bouw je een Boeing 737 na? Joep: ‘De Cessna is eigenlijk een Tobago tb10. Ik zag een advertentie op Marktplaats en heb de verkoper gevraagd om de romp en staart er voor me af te zagen. Mijn zwager en ik hebben het ding via de trap naar boven gekregen en daarna al het stucwerk opnieuw gedaan J. Ik gebruik de Cessna ook regelmatig buiten de ivao.aero om. Dan ga ik gewoon een beetje vliegen, zweven of juist een noodscenario trainen. Daar is de ivao niet voor bedoeld, dus dat doe ik via de simulatoren.’

Boeingkje scoren

‘De onderdelen voor een volledig computer geïnterfacede Boeing cockpit kun je frappant genoeg allemaal online bestellen. Ik was tot voor kort nog nooit in een echte winkel of bij het Flight Simulator Weekend in Lelystad geweest, omdat ik alles online kon vinden. Dat is voor mij de sport. De beste onderdelen scoren voor een goede prijs en alles precies zo (laten) tweaken als ik het hebben wil. De nieuwste plug-ins downloaden en installeren, de software up to date houden; dat is even mooi als het vliegen zelf. Ik ben geen technische man, dus de onderdelen heb ik allemaal volledig gemonteerd besteld.’

Vliegmalloten onder elkaar

Afgelopen mei vloog Joep voor het eerst als passagier in exact dezelfde de Boeing als die op zijn zolder. Elke keer als de deur naar de cockpit even openging probeerde hij naar binnen te loeren. De stewardess was zo vriendelijk om hem voor een kijkje uit te nodigen en the rest – as they say – is history. De piloot herkende een geestverwant en viel bijna van z’n stoel toen hij de reden hoorde: ‘…een Boeing nagebouwd op je zolder?!’. En zonder er nog woorden aan vuil te maken bood hij Joep de stuurknuppel aan. Een van de mooiste momenten ooit! Alleen een beetje jammer dat de kist intussen alweer aan de grond was.

Rokende pc

Toen Joep begon met de ontwikkeling van zijn systeem beet hij door de zure Apple heen en installeerde een Microsoft-voor-Mac pakket op z’n computer. Noest bouwde hij vervolgens verder aan de set-up en toen brak de dag aan voor de eerste testvlucht. Binnen een paar minuten kwam er rook uit de computer en Joep dacht nog heel even: ‘Zo, dit is echt!’. Maar helaas was het gewoon de pc die qua RAM geheugen, processor en videokaart volledig onder de maat was: ‘Ik heb vervolgens een computer samengesteld met genoeg geheugen en snelheid om de vluchten op mijn manier uit te voeren. Vrienden, collega’s en kinderen uit de buurt staan regelmatig met glanzende ogen te kijken naar wat hier allemaal gebeurt.

En ik ben natuurlijk de grootste fan van deze cockpits, maar ik heb twee nóg grotere liefdes: onze kinderen. Onze zoon is 1,5 jaar geleden doof ter wereld gekomen en we doen er alles aan om hem te helpen. Pas als hij kan horen – of als we alle mogelijke specialisten hebben bezocht – ga ik weer echte vlieguren maken. Voorlopig hou ik de Cessna en Boeing bijna fulltime aan de grond. Ze gaan toch nergens naartoe. Sterker nog: nu ik een throttle en stick van een F16 in handen heb, krijgen ze misschien nog wel gezelschap!’

Aantal van de beste leveranciers en websites volgens Joep

Hardware leveranciers Boeing:

• Voor forward overhead, after overhead en pedestal: Poldragonet uit Polen.
• Voor de throttle: Flight Simulator Centre uit Italië.
• Voor het main instrument panel en de FMC: Fly Engravity uit Nederland.
• Voor alle klokken met g-step technologie: Flight Illusion uit België.

Hardware leveranciers Cessna:

• X-wishes flight
• Saitek

Websites op het gebied van bouwen:

• Flight Illusion
• Aviationmegastore

Websites op het gebied van software:

• Lockheed Martin Prepar3d 
• Real environment x
• Pmdg
• Carenado
• Ifly

Het bericht Beter dan een brevet: vliegen in je simulator op zolder verscheen eerst op Mancave.

Gebouwd, geblogd… gewonnen! Ben je actief bezig met elektronica en techniek, dan is Mancave hét platform waar je je projecten deelt met mede-DIYers. Als je blogt over je project maak je kans op €50,- Conrad-shoptegoed. En we hebben weer een nieuwe winnaar! Kijk snel >>>

Foto: Collinmel (Flickr)

Inmiddels hebben we zo’n 120 Blog ‘t Zelf-posts van jullie binnengekregen, van zelfgebouwde graafmachines tot retro game consoles en alles daartussen. Daar staat natuurlijk wat tegenover: je krijgt niet alleen waardevolle feedback van mede-mancavers, je maakt ook kans op €50,- shoptegoed bij Conrad.nl.

Best gewaardeerd

Elke 3-4 maanden kijken we welke ingezonden project het best is beoordeeld d.w.m. Facebook-likes en Google-plusjes. Er is geen jury, je mede-mancavers bepalen wie er wint! De afgelopen maanden hebben we de volgende Blog ‘t Zelf-posts online mogen zetten:

• Rick van Riel – Attracties in miniatuur: Efteling, Witchworld en meer
• Robkoene – Van digitale echo-generator naar nagalm-generator
• Bertoaus – Berto’s enhanced RattleGen flashlight
• Ramon – Uzebox: Open source retro game console
• Jangeox – DIY fotografie: Pan & tilt met Wii nunchuk-besturing
• Bartoaus – DIY gereedschap: maak een boor van een fietsspaak
• Felix Donkers – Het mondriaangenerator-experiment
• TheoVW – Opwindautomaat voor koekoeksklok
• MichMich – Magic Mirror
• Bertoaus – Berto’s camperbox maakt van je auto een mini-camper
• TimV – Tim’s krachtige kratradio speelt 50 uur muziek
• Team Wasub – Fietsen onder water: WASUB4, onderzeeboot op menskracht
• JoepR – Beter dan een brevet: vliegen in je simulator op zolder

En de winnaar is…

JoepR! Met 114 likes en 4 plusjes op zijn DIY vliegsimulator-cockpit wint hij deze ronde. Gefeliciteerd Joep, het Conrad-shoptegoed is voor jou. De redactie neemt contact met je op.

Het bericht Blog ‘t Zelf: en de gratis elektronica gaat naar… verscheen eerst op Mancave.

Patrick aka Modelairplane is afgelopen weekend naar het RC-turbine/-straaljager event Jets over Pampa 2014 in België geweest. Hij schoot daar honderden foto’s en tientallen filmpjes en mailde ons de links naar zijn album en playlist. Als je fan bent van modelvliegtuigen (en dan vooral die met straalmotor), dan moet je vooral even kijken.

Jets over Pampa is een modelvliegshow dat elk jaar wordt georganiseerd door de club Pampa Modelfighters (PMF). De vliegtuigen mogen dan wel op schaal zijn, maar het zijn echte mini-straaljagers. Snelheden van 300 km per uur én meer zijn perfect haalbaar. Deze vliegshow met wereldfaam is een absolute must voor iedereen die van modelluchtvaart houdt.

Foto’s en filmpjes

Het bericht RC-straaljager event Jets over Pampa 2014 – Foto’s en filmpjes verscheen eerst op Mancave.

Elke mancaver kent ze wel, van die “oude” Pac-Man- en Donkey Kongkasten die vroeger te vinden waren in speelhallen. Arno aka ‘dearn’ uit Gelderland is altijd al fan geweest van games en heeft zijn eigen webwinkel in arcade-onderdelen. Die liefde voor arcadegames plus twee rechterhanden bewogen hem om zijn eigen bewegende arcade racer te bouwen. Kijk snel verder voor zijn bouwverslag!

Mijn project is begonnen toen ik een oude Sparco-racestoel gedoneerd kreeg van een vriend en later iemand op het web tegenkwam die een racesimulator aan het maken was. Een bewegende racesimulator leek mij erg tof om ook te bezitten. Nu ik de stoel al had, had ik al een klein begin. Ik benaderde deze jongen en we besloten om samen de motoren in te kopen in het buitenland en de verzendkosten te delen. Hiermee ging mijn project van start.

Specs

• Pc: Dual core AMD game PC
• Aansturing: X-sim software
• Speakerset: Creative A220
• Encoder: Pololu 12v12 JRK’s
• Voeding: 2x 50Ah 600watt
• Motoren: 12v DC motoren met wormgear

Het begin van de bouw

We begonnen met het kopen van de benodigde metalen onderdelen voor o.a. het frame en het verzamelen van onderdelen zoals de motoren en een oude Sparco racestoel.

Steun- en draaipunt

Als draaipunt is er gekozen voor een oude BMW aandrijfas. Deze kan zowel het gewicht van het platform als de gewenste bewegingen aan.

Fabricage, montage en frame

De motoren worden horizontaal geplaatst waaraan later een uitgaande as gemaakt zal worden.

Het frame is gemaakt van een ijzeren koker. Dit is voor zowel het normale frame, stoelframe en de schakelstang.

De schakelpook zal later bevestigd worden aan het stoelframe.

De testopstelling:

De stoel is voorzien van nieuw schuim en stof.

Het platform

Het platform bestaat uit 2 houten panelen waarbij het bovenste paneel rust op de BMW aandrijfas. Deze bevindt zich op het dode punt vlak voor de plaats waar de stoel vastgezet gaat worden. Ter ondersteuning van de motoren zijn er veren geplaatst.

Asdeel voor de motoren:

De controllers zullen straks de positie van de motoren moeten weten, hiervoor is gebruik gemaakt van simpele potentiometers. Deze zijn verbonden aan de uitgaande as.

De elektronica

De motoren worden aangestuurd door Pololu 12v12 JRK controllers. Deze kunnen officieel 12A uitsturen op 12volt zonder koeling.

Omdat de motoren de eerste testvoedingen van 30A hadden opgeblazen zijn de voedingen vervangen door twee 50A exemplaren. De JRK’s zijn voorzien van heatsinks en worden onder een grote fan geplaatst. Deze draaien momenteel op ruim 37A (piek).

Ook de potentiometers zijn inmiddels voorzien van een kabeltje:

De opstelling (hier met oude voedingen)

Dashboard

Het dashboard is gemaakt met een Arduino en TM1638 module. Hiervoor zijn er enkele connectors op de achterkant gesoldeerd en is er een behuizing gemaakt van plexiglas met een carbon wrap.

Afwerking

Het frame en de delen zijn gepoedercoat in (mat)zwart. Het houtwerk is voorzien van een vernis.

Bijna klaar!

De motoren zijn vastgezet, de nieuwe voedingen geplaatst.

Een extra stop om doorschieten te voorkomen bij het op- en afstappen van het platform.

Laatste aansluitwerk:

Eindresultaat

Zie racer in actie!

Meer zien van deze arcade racer

Op het forum van X-SIM heb ik een uitgebreid log staan. Tevens heb ik een heleboel fotomateriaal hierop staan.

Het bericht Bouwverslag: Arno’s 2DOF wormgear motion arcade racer verscheen eerst op Mancave.

Radio peiljachten zijn populaire peilwedstrijden waarin de deelnemers binnen een vastgestelde tijd een aantal, vaak zeer kleine, zendertjes dienen op te sporen. Deze wedstrijden vinden doorgaans plaats op een specifieke radioband. Vorig jaar werd op de Radiokampweek voor radiozendamateurs een peilontvanger gebouwd voor de 2-meter amateurband. Maarten Bakker (radio callsign PE7M) ontwikkelde dit keer een kortegolf-peilontvanger voor de 80-meterband. Hoe je ‘m zelf bouwt, dat lees je hier.

Telkens weer blijkt er een behoefte te bestaan aan goede, na te bouwen ontwerpen voor zelfbouw ontvangers die gebruikt kunnen worden bij radio peiljachten, ook wel vossenjachten genoemd. Zulke ontvangers zijn niet te koop en beschikbare ontwerpen zijn vaak niet na te bouwen omdat er onmogelijke onderdelen in gebruikt worden. De hier beschreven 80-meter peildoos biedt uitkomst: Het ontwerp is eenvoudig, robuust en met een beetje handigheid in een dag te bouwen. Niet in de laatste plaats peilt ie ‘als de brandweer’….

Het schema (klik voor een vergroting)

Functiebeschrijving

Als we naar het schema kijken dan zien we dat het eigenlijk niet simpeler kan. Dit is een echte super, ook wel superheterodyne ontvanger genoemd. De eerste BF961 fet is zowel mengtrap als HF-versterker en die wordt gevolgd door een doodgewone BC547 als middenfrequentversterker. Tussen beide trapjes wordt gefilterd met twee goedkope keramische filters. De ingang van de middenfrequent versterker is voorzien van een potmeter die het ingangssignaal regelbaar maakt. Een aparte RF-regeling aan de ingang van de ontvanger of een LF-volumeregelaar is niet nodig, deze potmeter op de MF-versterker neemt beide keurig voor zijn rekening. Dat geeft een knop minder te bedienen en te monteren…

De tweede BF961 in de rij is een productdetector waarin het signaal gedemoduleerd wordt. Aan deze detector is de BFO (Beat Frequency Oscillator) gekoppeld die is voorzien van hetzelfde keramische middenfrequentfilter als in de ontvanger wordt gebruikt, maar nu als resonator is ingezet om de BFO-frequentie op te wekken. Aan het einde van de schakeling vinden we de alom bekende LM386 die vanwege zijn simpelheid en laag stroomverbruik in menig peilontvanger te vinden is.

Het sense-circuit zorgt ervoor, met behulp van een klein uitschuif-antennetje, dat we weten welke kant we op moeten lopen.

Nog niet besproken is het sense-circuit. Dit is linksboven in het schema te vinden. Het sense-circuit zorgt ervoor, met behulp van een klein uitschuif-antennetje, dat we weten welke kant we op moeten lopen.

De ferrietstaaf heeft een symmetrisch stralingsdiagram. Met de sense antenne ingeschakeld krijgen we een diagram met een duidelijke voorkeursrichting, een zogenoemde voor/achterverhouding en daar hebben we bij het peilen veel gemak van. Het voorkomt dat je precies 180 graden de verkeerde kant op loopt, soms wordt het pas na enkele kilometers duidelijk dat je er dan naast zit…

Aan de slag

Monteer alle onderdelen op de print en dit is belangrijk: voorzie de aansluitpunten van soldeerpennen. Dit komt later van pas omdat vaak na de bouw diverse draden verwisseld moeten worden. Zo kan de spoel van de ferrietstaaf verkeerd om zitten t.o.v. de sense-antennespoel en dan loopt u de verkeerde kant op. Ja, dit is mij overkomen zodat ik richting Dieren liep en de andere peilers richting Laag Soeren (dit voor de bekenden van het radiokamp op de Jutberg).

Maak voordat u de ferrietstaaf gaat voorzien van de windingen met wikkeldraad (0,5mm Cu gelakt) eerst een dun stukje papier of karton om de staaf heen om daarop de spoel te wikkelen. Bij het afregelen kunt u dan het spoeltje nog verschuiven over de staaf voor een maximale gevoeligheid. Vindt u dit maximum niet dan zal er een winding bij of af moeten. Dit is erg afhankelijk van de lengte en het materiaal van de staaf. In een paar tests heb ik proefondervindelijk vastgesteld dat de genoemde 13 windingen meestal voldoen. Let op, dit kan veranderen als u de staaf gaat inbouwen! Daarover verderop meer. Voor de sense-antenne voldoen 2 of 3 windingen om de staaf; dat is niet kritisch.

…het bleek dat de dames daar handiger in zijn dan de mannen. Het draad lijkt ook net op naaigaren…

Meer ervaring met wikkellen heeft u nodig om de oscillatorspoel te maken. Er moeten maar liefst 63 windingen van 0,2mm draad om een klein Amidon ringkerntje T37/2. Het wikkelen gaf tijdens de bouw op de Jutberg enige problemen en het bleek dat de dames (Héléne dus) daar handiger in zijn dan de mannen. Het draad lijkt ook net op naaigaren…

Ik kreeg een tip van Bert, PAoGVK, dat een kant en klaar (smoor)spoeltje van 15µH hier ook prima voldoet. Ik zal dit nog kritisch testen en als dit bevalt dan doen wij natuurlijk zo’n spoeltje in het bouwpakket. Dat is ook nog goedkoper want zo’n ringkern is nogal aan de prijs. Mocht u toch de ringkern nemen zorg er dan voor dat deze met een druppel montagekit vast op de print komt. Zorg ook dat u goed de windingen telt, 1 meer of minder en u zit ‘buiten de band’. Als alles gemonteerd is dan kunt u de print voorzien van alle aansluitdraden, de antennespoelen en de sense-antenne. Zorg dat u geen sluiting maakt en koppel een hoofdtelefoon aan. Liever geen speaker gebruiken. Als de batterij is aangesloten dan moet er direct al wat ruis en een paar fluittonen hoorbaar zijn. (Meestal veroorzaakt door de computer van de buurman.) U zal als alles goed is al wat telexstations kunnen horen want deze zijn ook overdag goed waarneembaar.

Inbouw in een behuizing

Als er geen fouten zijn gemaakt ligt alles nu werkend op tafel maar dat peilt zo lastig. We gaan de ontvanger nu nog inbouwen in een metalen kastje. Deze dient niet alleen om de ontvanger handzaam te maken maar ook om het printje te beschermen tegen mechanisch geweld, regen en directe instraling van de “vos”. Het is de bedoeling dat het signaal alleen via de antenne binnenkomt en niet instraalt op de print. Vooral als u dicht bij de vos bent is dit belangrijk.

Wij gebruikten op de Jutberg het bekende “Toptin”-kastje, met de afmetingen 148x74x40mm. Hierin is voldoende ruimte voor de print, de batterij en de potmeters. Ook de sense-antenne zit binnen in het kastje vast en is geïsoleerd naar buiten gebracht. Het is het makkelijkste om de print te voorzien van 4 afstandsbusjes die aan 1 kant voorzien zijn van schroefdraad (M3). Dit zijn van die zeskantige busjes die ook veel in computerapparatuur te vinden zijn. Monteer deze busjes met het draadeinde door de print en zet ze met een moertje vast. Leg nu de print met afstandsbussen op het onderdeksel van de Toptin kast en soldeer met een voldoende krachtigesoldeerbout de busjes aan de onderplaat. Maak hierbij de afstandsbusjes eerst even goed schoon met een stukje staalwol of schuurpapier. Deze werkwijze heeft als voordeel dat u geen moeren aan de onderkant van het peildoosje krijgt. Moertjes op het onderdeksel houdt niet lekker vast tijdens het peilen en geeft akelige krassen op tafel. Tip: schuif de print zodanig naar beneden dat de batterij precies klem komt te zitten tussen de print en de kast. Monteer daarna de zijkanten van het kastje… maar vergeet niet om er eerst gaatjes in te boren voor de oortelefoonplug en de doorvoer en de montage van de ferrietstaaf. De afbeeldingen spreken hierbij voor zich.

Montage van de ferrietstaaf

Dit is mischien nog wel het lastigste karwei van het hele project. Er zijn 2 manieren, een optimale en een minimale:

Eerst de mindere manier: boor gaten aan weerzijden van de kast en steek de staaf door de kast heen. Dit is weliswaar simpel en snel, maar het grote nadeel aan deze manier van monteren is dat de gaten in de wand van het blikken kastje een gesloten winding om de ferrietstaaf vormen, dat ruïneert de Q van de op de ferrietstaaf gewikkelde spoelen. De ontvanger wordt hierdoor erg ongevoelig en is minder goed meer af te regelen.

Tijdens de radiokampweek kozen wij voor optie 2, de montage van de staaf bovenop het kastje in een plastic beschermstrip en dat voldoet prima. Wij namen hiervoor een stukje plastig montagegoot uit de bouwmarkt. (Je-weet-wel, zo’n dun gootje waar je de speakerdraden in de huiskamer mee weg kan werken.) Met een paar stukjes schuim klemde de staaf mooi in het gootje en is er weer gemakkelijk uit te halen als dat nodig is. De uiteinden van de gootjes plakten wij af met isolatietape.

Er zijn natuurlijk veel manieren te bedenken om de ferrietstaaf te monteren maar houd bij metalen omhulsels altijd de kortgesloten (spoel)winding in de gaten. Velen monteren een stuk koperen waterleiding bovenop de kast maar zorg er dan wel voor dat u een sleuf in deze metalen pijp freest, over de gehele lengte, zodat de staaf niet kortgesloten kan worden. Dat frezen zal de meesten van ons ook niet gemakkelijk vallen… dat plastic gootje is een fraaie en gemakkelijk realiseerbare oplossing.

Als het goed is zit de print nu vast in het kastje en zijn de aansluitdraden van de spoelen gemonteerd. Dan rest ons nog de potmeters en de sense-antenne. Leid de potmeters met korte aansluitdraden naar de printpennen en monteer ze naar eigen inzicht in de kast. Wij monteerden ze in het deksel van de Toptin-kast zodat we er nog een mooie schaal omheen konden tekenen. Houd wat ruimte over voor een derde potmeter voor eventuele fijnafstemming.

De sense-antenne moet zo diep mogelijk in de kast worden vastgemaakt en dient, via een rubber doorvoertule als isolatie, net boven uit het kastje steken. Om de antenne in het kastje te monteren, zonder dat deze de kast raakt, gebruikten wij eenzelfde afstandsbus als de metalen busjes voor de print, maar dan in een plastic uitvoering. Deze plastic afstandbusjes zijn bij de goed gesorteerde onderdelenhandel verkrijgbaar.

Afregelprocedure

De peildoos is nu bijna klaar en we krijgen als het goed is al wat geluid uit de hoofdtelefoon. De middenfrequent-trafootjes kunnen op het gehoor afgeregeld worden; dat is niet kritisch. Meestal is een halve slag ingedraaid de beste stand. De oscillator tuning is een veel nauwkeuriger proces. Deze is met de trimmer die parallel over de oscillatorspoel staat af te regelen. Het bereik van de oscillator moet minimaal van 3,955 tot 4,255MHz lopen. Dat is met behulp van een oppiklusje op een kortegolfontvanger, scanner, counter o.i.d. te testen. Meestal is het bereik wat groter en afhankelijk van spreiding van de componenten en het type varicap diodes. Let op dat u de spoel tijdens het meten niet raakt omdat de oscillator dan zal gaan verlopen. Over deze spoel nog even het volgende: wikkel deze exact als in de componentenlijst genoemd, met strakke windingen netjes naast elkaar, dit past precies. Het is aan te bevelen om de wikkelingen te borgen, bijvoorbeeld met een druppeltje secondenlijm. Doe dit bij voorkeur nadat de goede werking is gebleken. Nu zit de ontvanger “in de band”.

Als laatste handeling draaien we nog even de ingangstrimmer (zit over de spoel van de ferrietantenne heen) zodanig dat de ontvangstgevoeligheid optimaal is, klaar is Kees!

Nou ja, klaar….

Om te testen of de sense-antenne werkt moet deze ongeveer 15 tot 20cm uitgeschoven worden (niet verder!) en ingeschakeld met het schakelaartje “sense”. Er moet nu een duidelijk verschil in de voor/achter-verhouding te bemerken zijn.

Vraag vervolgens aan een bekend lokaal station om een testsignaal in de lucht te zetten. Laag zendvermogen is voldoende want het peildoosje is erg gevoelig. Kijk of de sense-antenne de goede richting aangeeft en zo niet… dan moeten de twee aansluitdraden van de sense-spoel op de print omgewisseld worden. De voor/achter-verhouding met sense zal ongeveer 1:10 moeten zijn. Is de sense-antenne te kort dan krijgen we een slechte voor/achter-verhouding doordat de ferrietantenne dan overheersend is op de rondstralende karakteristiek van de sense-antenne. Is de sense-antenne te lang dan gaat de rondstralende sense-karakteristiek overheersen op de richtkarakteristiek van de ferrietstaaf.

Tijdens jachten zal je merken hoe op verschillende manieren te peilen is. De ferrietstaaf heeft namelijk ook nog een heel mooi minimum op de lengte-as. Daar is ook prima gebruik van te maken want we hoeven niet altijd op het maximum van het signaal te peilen. Het minimum is in dit geval veel scherper dan het maximum. Een ervaren jager peilt eerst op het maximum, met de sense ingeschakeld, om globaal de richting van de vos vast te stellen. Zijn we dichter bij de vos dan wordt precisie gevraagd en loont het om over te gaan op een minimum-peiling.

Modificaties en extra’s

Al direct na de eerste testjacht kwamen er jagers naar mij toe die zeiden: “Hij is wel erg gevoelig en dicht bij de vos wordt het moeilijk.” Te veel signaal resulteert in een verzadiging waardoor er geen peilkarakteristiek meer over is. Een aardige modificatie hiervoor is: gewoon de BFO uitschakelen. Dat blijkt prima te werken maar de ontvanger wordt daarvan natuurlijk wat ongevoelig. Iedereen maakte er meteen een schakelaar bij in de voedingsleiding naar de BFO. Til de 4k7 weerstand in de voedingsleiding naar de BFO op, maak de weerstand aan één kant los en zet hier een schakelaar tussen.
Fijnafstemming: plaats een extra potmeter van ongeveer 5 kilo-ohm in de leiding naar de afstempotmeter.

Van PA0JCS, een fanatiek 80-meter peiler, kreeg ik later nog een tip. Plaats een germanium diode over de ingang van de detector. Hierdoor verkrijgen we met uitgeschakelde BFO een wat betere AM-detectie…

Componentenlijst

Alle onderdelen zijn verkrijgbaar bij de goed gesorteerde onderdelenspeciaalzaken. De dubbele keramische MF-filters zijn o.a. bij Kent verkrijgbaar.

Halfgeleiders:

• T2, T6 = BF245A
• T1, T4 = BF960,961,981
• T3, T5 = BC547
• Varicaps = BB204 of BB304
• IC1 = LM386
• Zenerdiode 6V8, 400mW

Spoelen:

• L1 = 15 µH (smoor)spoeltje of Amidon T37/2 met 63wdg
• 0,2mm gelakt koperdraad, gewonden over de gehele ringkern.
• L2 = 13 windingen om ferrietstaaf. Gelakt koperdraad 0,5mm.
• L3 = 2-3 windingen om ferrietstaaf. Gelakt koperdraad 0,5mm.
• L4, L5 = Toko 455kHz 7mm MF-trafo, kern geel.
• 2x keramisch filter (dubbel) 455kHz, SFZ455F

Condensatoren (Conrad)

• 2x folietrimmer 5..30pF, rood RM 7,5
• 2x elco 100µF axiaal
• 2x elco 10µF radiaal
• 2x 47nF multilayer
• 4x 22nF multilayer
• 3x 1nF, keramisch
• 2x 220pF, keramisch
• 5x 100pF, keramisch
• 1x 56pF, keramisch
• 1x 27pF, keramisch

Weerstanden in ohm (Conrad)

• 4x 1M
• 1x 100k
• 3x 47k
• 2x 10k
• 2x 4k7
• 1x 2k2
• 3x 1k
• 1x 470
• 1x 100

Potmeters:

• 1x 10k-lin. 6mm as, eventueel met aan/uit schakelaar (Conrad)
• 1x 100k-lin. 6mm as (Conrad)

Printmateriaal:

• 1 stukje enkelzijdig fotogevoelig printmateriaal, afmeting 10x6cm, op deze maat verkrijgbaar bij Conrad.

Montagematerialen:

• 5x afstandsboutjes, lengte 10mm, metaal zeskant met draadeinde (Conrad)
• 1x afstandsboutje, lengte 10mm, plastic zeskant met draadeinde (Conrad)
• 4x moer M3 (Conrad)
• 1x doorvoertule, rubber, voor sense antenne (Conrad, maat afhankelijk van sense-antenne)
• 1x schakelaar voor sense-antenne (Conrad)
• 1x uitschuifantenne (Conrad)
• 1x chassisdeel 3,5mm voor hoofdtelefoon (Conrad)
• 1x ferrietstaaf, lengte = 140..180mm, dia = 9 of 10mm (Ebay)
• 1x 9V batterijaansluiting (Conrad)
• 2x knop voor potmeters (Conrad)
• 17x printpen (Conrad)
• 1 inbouwkastje, zie tekst (Conrad)

Het bericht Radiokampweek 2014: bouwproject 80-meter peilontvanger verscheen eerst op Mancave.